Een warm holletje voor konijn

Buiten is het koud. De wind waait, de regen drupt en het water is bevroren. Froggel is gek op de winter. De gekke kikker zit heerlijk binnen te genieten van het gure weer; warm bij de kachel. ‘Wat is het toch fijn om een mascotte te zijn,’ droomt hij. Als hij even later naar buiten kijkt ziet hij iets wonderlijks… Dikke witte vlokken dwarrelen vrolijk naar beneden. ‘Het sneeuwt!’ roept Froggel blij. Na een luid ‘Hoera! Ik ga een sneeuwpop maken,’ hopt de kikker naar de gang om daar zijn lekkere dikke wanten en lange sjaal aan te trekken. Over zijn oren doet hij pluizige rode oorwarmers. Buiten danst hij door de sneeuw. Dan staat hij plots stil en gaat door zijn knieën. ‘He, kleine pluizenbol wat is er met jou? Heb je het koud?’ Een klein konijntje zit in een hoekje van het konijnenhokje, helemaal in elkaar gedoken. ‘Brrr het is echt heel koud, zelfs in mijn huisje waait de wind,’ piept het konijn. Froggel krabt even achter zijn oren, maakt een sprongetje en roept: ‘Ik weet het! Je mag mijn sjaal hebben, dan heb jij het niet koud meer.’ Het konijntje schudt triest zijn hoofd. ‘Daar heb ik niets aan hoor, die sjaal wordt nat en koud.’ Froggel heeft zo’n medelijden met het kleine beestje dat hij al aan de sloten van het hokje draait. ‘Kom op, dan ga je lekker met mij mee naar binnen voor een warme kop chocolademelk…’ Het konijntje maakt een sprongetje van schrik en hupt het slaaphokje in. Froggel snapt er niets van, lekker warm naar binnen is toch fijn? En dan nog chocolademelk mmmm. Als het konijn weer tevoorschijn komt trekt ze een serieus snoetje. Ze legt Froggel uit dat ze buiten wil blijven maar graag een warm nestje wil bouwen. Gewoon een holletje van hooi en stro, om te schuilen als het koud is. Als Froggel dat hoort gaat hij direct aan de slag. Met zijn vinger in de lucht voelt hij waar de wind vandaan komt en draait het hokje een beetje bij. Met een jutezak uit de schuur beschermt hij het huisje van konijn. Als laatste gaat er nog een flinke hand hooi in het hok. Even later zit het kleine pluizige konijn genietend in het holletje, knabbelend op een dikke winterwortel. ‘Bedankt Froggel, je bent mijn held.’