Bientje lust een snoepje

‘Miep, miep, miep, miep’ verbaasd kijkt Froggel achterom. Hij luistert nog eens goed, maar hoort nu niets meer. “Wat was ik aan het doen,” mompelt hij in zichzelf, terwijl hij nadenkend aan zijn kin kriebelt. “hmmm, oja!” en hij steekt zijn vinger in de lucht; “een glaasje fris pakken, uit de koelkast.” Hij trekt de deur van de grote koelkast met een zwaai open en… ‘miep, miep, miep, miep’, daar is het geluid weer. “Wat hoor ik toch?” Froggel sluit de deur van de koelkast en kijkt om zich heen. Ineens ziet hij in een hoekje van de keuken een mooie blauwe kooi staan. Heat dakje is een rooster, maar wat ziet Froggel? Er steekt een klein roze neusje door het rooster ‘miep, miep, miep’ Aha dus daar komt dat geluid vandaan, uit de caviakooi. Op zijn hurken gaat Froggel bij de kooi zitten en steekt een vinger tussen de spijlen. ‘He, hallo, hoe heet jij?’ vraagt hij aan het witte pluizenbolletje. ‘Ik ben Bientje, en ik heb zo’n trek in iets lekkers!’ piept de witte cavia met de rode oogjes. ‘Ah!’ lacht Froggel, ‘En dat lekkers staat zeker in de koelkast?!’ De cavia rent blij een rondje door de kooi en het zaagsel vliegt in het rond. ‘Nou, nou, even rustig hoor,’ zegt Froggel terwijl hij wat snippertjes zaagsel van zijn blauwe broekje afveegt. ‘Lust je ook wat limonade dan?’ Teleurgesteld blijft Bientje staan, ‘nee,’ piept ze, ‘dat lust ik niet.’ Froggel denkt diep na en is een tijdje stil. Hoewel hij heel veel weet, heeft hij nu toch geen idee, wat een cavia lekker zou vinden. Bientje ziet hem peinzen en zegt met haar heldere stemmetje: ‘weet je wat ik heel lekker vind?’ Froggel kijkt haar blij aan en springt al overeind, klaar om het lievelingskostje van Bientje te zoeken. ‘paprika, daar hou ik van’ zegt de cavia met een dromerige blik in haar ogen. Froggel sprint al naar de koelkast. ‘En fruit, van bijna alle soorten fruit’ roept Bientje hem na. Froggel trekt de deur van de koelkast open en speurt door de groentelade. Prei, rode kool en een zakje aardappelschijfjes, meer ligt er niet in. ‘Hmmm’ zegt hij teleurgesteld en kijkt of er misschien nog een lekkere sinaasappel op de fruitschaal ligt. Maar het aanrecht is leeg, er zijn nog geen boodschappen gedaan en er is werkelijk niets in huis. Beschaamd loopt Froggel terug naar de cavia, die ondertussen afwachtend op haar achterpootjes balanceert. ‘Niets, s sos sorry,’ hakkelt hij. Bientje laat haar voorpootjes weer zakken en wil in haar huisje kruipen, maar als ze halverwege is zegt ze over haar schouder: ‘Doe me dan maar een vitamien.’ Froggel is blij toch nog iets voor haar te kunnen doen en speurt door de keuken. ‘Het potje is geel en er staat groot Vitamine C op,’ is de aanwijzing die de cavia geeft. Hoog op het plankje ziet Froggel het potje staan. Als hij op het krukje gaat staan en zich flink strekt kan hij er net bij. ‘Hebbes!’ Hij haalt een geel pilletje uit het potje en hupt naar de caviakooi. Bientje knabbelt het pilletje tussen zijn vingers uit. ‘Heerlijk,’ zucht ze ‘net snoepjes’. Opeens kijkt Froggel ongerust naar de kleine Bien. ‘Maar cavia’s mogen toch geen snoepjes, dat is toch slecht voor je?’ Gelukkig stelt Bientje hem gerust. ‘Vitamientjes zijn geen snoepjes, ze zijn juist goed voor mij. Iedere dag mag ik er 1 en zo blijf ik gezond, jij zou het ook moeten doen Froggel!’ zegt Bientje eigenwijs terwijl ze nu toch echt haar donkere huisje inschiet. Verbaasd kijkt Froggel naar het donkere gat waardoor de cavia verdwenen is en bedenkt dat hij nu toch wel heel erg toe is aan een koud glas limonade.